Μερικά πολύ αγαπημένα τραγούδια με τα οποία μεγάλωσα

TERROR X CREW Ο Έλληνας Που Έχεις Συνηθίσει


Έτσι χωρίς εισαγωγή αρχίζω με τη μια
έχει ήδη ανεβεί στα υψη η θερμοκρασία
κόβω την ανάσα προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια που πουλάνε κλάψα
σε φέρνω σε επαφή με την πραγματικότητα
έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα
κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις ύπουλα
φτύνω κατάμουτρα χτυπάω σε όλα τα επίπεδα
δε βγάζω την ενέργειά μου μες τα γήπεδα
κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες
έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες
εδώ και χρόνια
αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια
δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου συλλέγοντας κουπόνια
τις ψάχνω με νέες μεθόδους,με νέους τρόπους
μου λες ότι δε μοιάζω μ'όλους τους άλλους τους ανθρώπους
δυστυχώς
επειδή δεν είμαι λογικός
μα εγώ πιστεύω ότι απλως δεν μπαίνεις μες στη λογική μου
στη ψυχοσύνθεσή μου
τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου
με βλέπεις και κάνεις λες και είδες εξωγήινο
το στυλ μου για τα μούτρα σου είναι άκρως ανθυγειινό

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση

Τ'όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες
επικυρηγμένος από τις αρχές κι από φασίστες
διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες φέρνω νέες
αηδιασμένος από όλες τις νεολαίες κομμάτων
δεν θέλω να ανήκω σε καμια γενιά πτωμάτων
γι'αυτό αντιδρώ καθε λεπτο μ'όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ
όσο γίνεται να δουλεύω για την πάρτυ μου
κανένα μαλάκα δε θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου
όχι δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω και αθα αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα
καταστρέφω ένα-ένα
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα
που γίνανε για το καλό μου χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα
κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα
είμαι 50/50
Ραπ και γκραφίτι
MC και bomber μέσα στη ομίχλη
βρίσκοντας την άκρη δίχως τη βοήθεια κανενός
είν'ένας εναντίον όλων κι όλοι εναντιόν ενός
μα τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να αλλάξουν τα μυαλά μου
δεξιοί και αριστεροί τώρα χαθείτε από μπροστά μου

Είν'η στιγμή να συνεχιστεί η καταστροφή
στην 3η στροφή
κοιτάς τον ουρανό μα βγαίνω από τη γη με οργή
διατηρώντας τη γνωστή σντικανονική πορεία
ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία
στο πρόσωπο σου
παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου
τώρα πια τα όνειρά σου για το μέλλον δε συμμερίζομαι
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι
ελίσομαι και μεταλλάσομαι
γι'αυτό και ακόμα ακούγομαι
τον ευατό μου σέβομαι
με το στρατό δεν ψήνομαι
έξω με clubs με face-control ποτέ δε στήνομαι
και πάντα ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών
είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών
και πάω γυρεύοντας
συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας
και στο '97 ρίχνω λάδι στη φωτιά
κι όλα αυτά που λέω πάρτα προσωπικά

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση
---------------------------------------------

Active Member - Λαβωμένο ξωτικό

Δάκρυα που κυλήσανε για σένα γίνανε τραγούδια
λόγια που είχα ακούσει θυμωμένα ,ναι τα ακούω και εδώ.
νύχτες που απ' τα ξίδια, στήναμε χορό με τα αγγελούδια
έψαχνα στα σύννεφα τα μάτια σου κάπου να βρω.

Έπαιρνα από πίσω το αίμα που 'τρεχε απ' τις πληγές σου
μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
σου άπλωνα το χέρι να έρθεις λαβωμένο ξωτικό.

Και εγώ θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό
να δω αλήθεια αν είσαι όπως μου λέγανε κακό
να αντικρίσω τα μάτια σου, το μαγικό σου βλέμμα
που είχα ακούσει όποιος σε δει θα ποτίσει λεει ψέμα.
Και θα πνίγει τα όνειρά του στη χαρά σου
θα πουλάει απ' τη ζωή φτάνει να σέρνεται κοντά σου
κι αν ναι θα τον φοβίζει η μοναξιά
και ο χρόνος θα περνάει αργά και συνέχεια θα πονάει.
Μα ποτέ δε μ' ένοιαξαν τα λόγια ξωτικό
κρατούσα μέσα μου για χρόνια ένα θαμμένο μυστικό
και μπορεί όταν θα σε δω αν ταιριάξει να σου πω
για ποιο λόγο εγώ ψάχνω τόσα χρόνια να σε βρω.
Και ακολουθώ το αίμα που τρέχει απ' τις πληγές σου
χωρίς ποτέ να ζητιανεύω λίγο απ' τις χαρές σου
χωρίς να θέλω να χαρώ κάτι κλεμμένο
ίσως μπορεί εγώ να ξέρω γιατί τρέχεις λαβωμένο.
Και σκεπάζω τις σταγόνες απ' το αίμα σου καλά
αν σε βρούνε πληγωμένο για' μένα θα' ναι αργά
ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω
και θα χαθώ χωρίς να ξέρω αν αγαπώ

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– σ' έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
– και εγώ σ' ακούω παντού, μη φοβάσαι είμαι εδώ.

Το μυστικό μας λοιπόν το κρατάω καλά κρυμμένο
συνέχισε να τρέχεις να γυρνάς κυνηγημένο
και εγώ θα 'μαι εκεί πίσω από σένα μια βαριά αναπνοή
να μας σκεπάζει σαν ομίχλη και μπορεί
όποιος ψάχνει να σε βρει και δεν ξέρει γιατί
τα σημάδια που αφήνεις δεν θα δει, θα χαθεί
μα εγώ σε ακούω καλά, φοβισμένο μου μοιάζεις
για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις.
Και είμαι εδώ το χέρι μου σου απλώνω
παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω
για όλα εκείνα που είχα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια
που δεν μοιράστηκα κρασί με τα αγγελούδια.
Τώρα μπορώ να σου πω όταν θα σε δω
πως μες τα μάτια σου εγώ ψάχνω καιρό
λίγη απ' τη φωτιά, λίγο από το παραμύθι
και λίγο αγάπη να με σώσει από τη λήθη
Γι' αυτό θάψε όλες τις ψεύτικες χαρές σου
έχω σκεπάσει όλο το αίμα απ' τις πληγές σου
βάλε όλα τα άστρα του ουρανού για νυφικό
και έλα μαζί μου λαβωμένο ξωτικό.

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
– μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
–είσαι κοντά μου το νιώθω λαβωμένο ξωτικό.
--------------------------------------------------

Active Member - Ο παράξενος

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου

Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου

Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις

-Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής

Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις

- Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά:>
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά:>
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.
- Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα< αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς - Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω - Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής< :tongue:>
- Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
κου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά

πες ο παράξενος πως χάθηκε< κι έφυγε οριστικά< : - Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω< πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού< : ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω< και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού - - Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο< - για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο, >
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς

Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό

τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες

και δεν ήξερα τίποτα εγώ

- Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες
- Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια< : σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες< ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.< - Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου< - προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό. Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν< : όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν - Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε< - για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό< πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε< : να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:< : Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί< : κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου< θα πω αναβάλλεται η γιορτή< πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε< δε κάνει στάση Γολγοθά< : θα πω ο παράξενος πως χάθηκε< : κι έφυγε οριστικά --------------------------------------

Πίσω δε γυρνάω

Κρύος ιδρώτας κυλάει ξανά στο μέτωπό μου
κι εσύ, χαμόγελό μου
με ομορφαίνεις ξανά εκεί πάνω στον καθρέφτη,

με βγάζεις ψεύτη
Προσπαθώ να σου ξεφύγω κι είναι λάθος

μα νοιώθω πιο μονάχος
και πάω εκεί μπορεί για το καλό μου,
από κοντά χαμόγελό μου.

Μην αφήνεις τα μάτια σου από μένα και άνοιξε το φως
απ' την ανάσα σου ώρα στέκομαι θαμπός
σκούπισέ με ρε βλάκα ο καθρέφτης σου μιλάει
κοιτάχτε ένα μαλάκα σα χαμένος με κοιτάει.
Εγώ φταιω ρε που τόσα χρόνια σε ομορφαίνω
και να στολίζω τη μιζέρια σου επιμένω
για να μη δείχνεις λυπημένος ο καημένος
να μοιάζεις σώνει και καλά ευτυχισμένος.
Και εσύ να ψάχνεις τώρα αν κάνεις το σωστό
και να φοβάσαι ρε αυτό είναι το ευχαριστώ
για κάθε φορά που σ' έστηνα καλά μπροστά μου
μήπως και πάρεις λεει κάτι απ' τη χαρά μου.
Ή για εκείνες τις φορές που άνοιγες ρε την καρδιά σου
και μου άφηνες όλα τα μυστικά σου
για να σου φτιάξω μια εικόνα λεει πιο ψεύτικη ακόμα
με εκείνο το χαμόγελο στο στόμα.
Που σου χάρισε ό,τι πήρες, που σου έφτιαξε καριέρα
που σε ετοίμαζε καλά για αυτή τη μέρα
μα αφού έχεις πάψει σε εμένα να κοιτάζεις
μπορεί το τέλος σου ρε βλάκα να γιορτάζεις.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.

Λοιπόν καθρέφτη δε πα' να δείχνεις ό,τι θες
πάνω σου αφήνω εγώ το χθες κι όλες εκείνες τις στιγμές
που έκλεβα από άλλους για να χτίζω το όνειρό μου
τέρμα λοιπόν χαμόγελό μου.
Πάρε μαζί και τις σπουδές, και των γονιών τις συμβουλές
και την καριέρα που μου τάζαν αν τη θες
πάρε διπλώματα πολλά πάρε και χρόνια υπομονής
πάρε το κύρος που θα είχα να χαρείς.
Αυτή τη μέρα αν μ' ακούς, λοιπόν, γιορτάζω
και την εικόνα που μου έφτιαχνες αλλάζω
δε κοιτάω δε ζητάω ό,τι πίσω έχω αφήσει εκεί
μοιάζει με βρώμικο ξεκλείδωτο κελί.
που δεν έσπρωξα την πόρτα τόσα χρόνια για να βγω
φοβόμουν ν' αντικρίσω το χαμένο μου καιρό
τώρα έχω μάθει, θα κάνω λάθη
θα σου χαρίσω τα σωστά και όσα είχα πάθη
Κι από όσα ακούσανε τα αυτιά μου κι όσα θάφτηκαν στο χρόνο
την τελευταία εικόνα εγώ κρατάω μόνο
περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω
Και πίσω δε γυρνάω.

Πες μου χρόνια πολλά σήμερα θλίψη μου γιορτάζω
το πικρό μου το χαμόγελο καθρέφτη τώρα αλλάζω
σκύλα ζωή σε έμαθα πια γι' αυτό γουστάρω που γερνάω
και πίσω δεν γυρνάω.
-----------------------------------------------------

Στο μεθύσι μου απάνω

Κάθε φορά στο μεθύσι μου απάνω
βρίσκω τα λόγια ενώ τον χρόνο τον χάνω
και ζητάω απ' τη ζωή και της λέω:

Δώσε μου πίσω το φως, τον αέρα, τον ήλιο
τον χαμένο καιρό μου, τον καλό μου τον φίλο
του πατέρα τις κουβέντες, και την αγκαλιά του γιου μου
την πρώτη μου ανάσα, την γαλήνη του νου μου.
Της μάνας το γέλιο, της γιαγιάς το φιλί
τη μπάλα του μπάσκετ που μου λείπει πολύ
το παλιό μου το ράδιο, το μουσαμά να χορέψω
την παλιά μου κουζίνα και ίσως να μαγειρέψω.
Μια στιγμή απ' το σχολείο, το παλιό μου θρανίο
μια κοπάνα καλή και μια βόλτα στο κρύο
το παλιό μου δωμάτιο, το σπασμένο κρεβάτι
τις ζωγραφιές στον τοίχο, τον καμένο μου χάρτη.
Την πρώτη κασέτα, τον πρώτο μου δίσκο
το πρώτο ξενύχτι, την πρώτη μου disco
το αρμόνιο το παλιό και τα μαύρα γυαλιά μου
το πρώτο ραντεβού και την πρώτη φορά μου.

Στο μεθύσι μου απάνω λοιπόν θ' αρχίσω
να ζητάω απ' τη ζωή ό,τι μου χρωστάει να φέρει πίσω
τότε που οι στιγμές κατεβαίνουν σαν γουλιά
και κολλάνε στο λαιμό μου σαν ατσάλινη θηλιά.

Στο μεθύσι μου απάνω λοιπόν θ' αρχίσω
να ζητάω απ' τη ζωή ότι μου χρωστάει να φέρει πίσω
βρίσκω τα λόγια και ρωτάω
πως έχασα το χρόνο και ζητάω:



Την μικρή την αυλή, την παλιά την παράγκα
γιοματάρι το κρασί του παππού μου του μάγκα
του Στελάρα τραγούδια, και ένα γλέντι παλιό
τα πρώτα μου ξύδια, ένα μεθύσι καλό.
Το μαύρο καπέλο, την πρώτη μου βάρδια
την πρώτη σκοπιά μου, την πρώτη μου άδεια
στο Ρόδον το live που εκεί ήταν όλοι
τη γκαρσονιέρα να χαζεύω την πόλη.
Το πρώτο τραγούδι που είχα τότε ραπάρει
το ξημέρωμα εκείνο στις 5 Φλεβάρη
κι αν δεν μπορείς όλα αυτά δώσε μου κάτι
διάλεξε απ' όλη τη ζωή μου ένα κομμάτι
Γιατί όσα είπα και όσα έκανα παλιά
στο λαιμό μου είναι τώρα σαν συρμάτινη θηλιά
γεμάτο με αίμα μαζί και ψέμα
μα άστα να πάνε αλλάζω θέμα.



Στο μεθύσι μου απάνω

τα λόγια βρίσκω, το χρόνο χάνω
------------------------------------------

Φύλακας άγγελος

Σ' έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή μ' ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
σ' είδα χειμώνα σ' ένα χώρο ζεστό μικρό
και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί
σ' είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
Σ' είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο
και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς
σ' είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής
σ' έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
σ' έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις
τα 'χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια.
Σ' είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις
να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις
σ' έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ' αποφεύγεις
στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις
με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί
σ' είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Ρε, δε με νοιάζει από που 'ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί
στον ουρανό ν' ανέβω και να τα λέω
πάω στοίχημα πως θα 'σαι και εκεί
Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ' έστειλε, τι θες
ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη,
εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές
σ' ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Δε σ' έχω πιάσει πάνω απ' άλλους να θέλεις ν' ακουστείς,
όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας
δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς
τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς
υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις
και νιώθω πως ακούς πάντα τ' "Ονειρολόγιο",
ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης
που είν' η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο.
Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή,
ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο
υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή,
ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο
υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι
θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη
μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι
και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει
Μου 'παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα
τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε
τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα
κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε
εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά
όταν θα ψάξω από πάνω απ' τη σκηνή
σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά
πάω στοίχημα ξανά πως θα 'σαι εκεί.