Φθινόπωρο ...και στη ψυχή

Σήμερα ήπια το πρώτο μου κρασί. Σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα, εφόσον θεωρώ τη μπύρα καλοκαιρινό ποτό και δεν κατεβαίνει με ευκολία το χειμώνα. Βρεθήκαμε με μεγάλη παρέα και πήγαμε για φαγητό κάπου στο Χορτιάτη Δεν φάγαμε τα συνηθισμένα αλλά θηράματα κυνηγών όπως μπεκάτσες, φασιανούς και όλα τα σχετικά. Εγώ βέβαια μπορεί να δοκίμασα από τα πιάτα των άλλων αλλά δεν πρωτοτύπησα και έφαγα ένα γεμιστό σνιτσελάκι.
Θα αναρωτιέστε γιατί δεν έγραφα ή σας έγραφα όπως ανέφερα σε σχόλιο στο μπλοκ του Χρήστου. Αρχικά , η εξεταστική τελείωσε αφήνοντας πίσω της 3, μπορεί και 4 μαθήματα... Από τα 6 δηλαδή προς το παρών έχω περάσει τα 2 και αναμένουμε και αποτελέσματα από ένα τελευταίο... Στο μάθημα που σας έλεγα σε προηγούμενη ανάρτηση πάτωσα._ Δεν περίμενα και τίποτα περισσότερο βέβαια...Τουλάχιστον αυτό που εύχομαι είναι να έμειναν 3 και όχι 4. Θα μου πείτε μεγάλη διαφορά θα έχει ? Κι όμως...
Κυριακή 21 Σεπτέμβρη. Ουισκάκι, τσιγάρο και πολλές σκέψεις στριφογυρίζουν στο μυαλό μου οι οποίες προκαλούν κρύο ιδρώτα στο μέτωπό μου. Έρχονται και φεύγουν. Τις διώχνω. Δεν μπορώ να βγάλω άκρη μαζί τους πια και τις παραμερίζω μέχρι να ξαναβρεθούν αντιμέτωπες μπροστά μου και να λογαριαστούμε στήθος με στήθος. Αυτό που φοβάμαι είναι πως δεν θα είναι μάχη 1vs1 αλλά πολλών εναντίων ενός. Έτσι είναι το παιχνίδι της ζωής.
Σκέψεις για πράγματα τα οποία πρέπει να κάνω αύριο, μεθαύριο, τον επόμενο 1μιση μήνα, τον επόμενο 1 χρόνο, για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Αύριο ξεκινάμε με συνεργείο για το αυτοκίνητο του πατέρα. Αλλαγή του πίσω δεξιού παράθυρου το οποίο το έσπασαν "επίδοξοι" κλέφτες στην προσπάθειά τους να σουφρώσουν ένα ακόμη ράδιοCD. Εννοείται πως έχω μάθει στον πατέρα μου να το παίρνει στο σπίτι και να μην το αφήνει στο αυτοκίνητο όπως παλιά. Αφήστε δε που λάκισαν στα πρώτα δευτερόλεπτα από τον ήχο του συναγερμού.
Έπειτα ένα τηλέφωνο στη σχολή μπας και έχουμε τίποτα αποτελέσματα από το τελευταίο μάθημα για να φύγει από πάνω μας και αυτό το βάρος.
Ακολουθεί ένα ακόμη σημαντικό τηλεφώνημα στην Αθήνα στον κ. Μ. ο οποίος ελπίζω να έχει ευχάριστα νέα για το ταξίδι που πρόκειται να κάνω σύντομα( γιατί είπαμε , καλά τα μαθήματα αλλά πρέπει να συμπληρώσουμε και μια υπηρεσία.) 1 μήνας και 14 ημέρες.
Πολλές σκέψεις που μπερδεύονται από ακόμη άλλες τόσες οι οποίες με κατάφεραν να μην καταφέρω να γράψω τη συνέχεια αυτής της ανάρτησης αλλά μιας άλλης, όχι και τόσο χαρούμενης. Επειδή δημιούργησα ξεχωριστό blog για τέτοιου είδους ιστορίες το υπόλοιπο της ανάρτησης μεταφέρεται εκεί και αναμένεται φυσικά συνέχεια...ίσως της ίδιας ιστορίας, ίσως κάποιας άλλης. Διαβάστε τη συνέχεια εδώ